- gözümçıxdıya salmaq
- 【動】犠牲にする､ 生贄に捧げる[ｷﾞｾｲﾆｽﾙ､ ｲｹﾆｴﾆｻｻｹﾞﾙ]
Azərbaycanca — Yaponca Lüğət. 2011.
gözümçıxdıya salmaq
Look at other dictionaries:
gözümçıxdı — gözümçıxdıya salmaq – yerli yersiz, haqlı haqsız danlamaq, töhmət etmək, incitmək, əziyyət vermək. Uşağı gözümçıxdıya salmaq. – Bu Pası da yazığı lap gözümçıxdıya salıbdır. S. R.. <Ramazan> hər zaman Tahiri danlamağa, gözümçıxdıya salmağa… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bəla — is. <ər.> 1. Uğursuzluq, bədbəxtlik, müsibət, fəlakət, afət. Ona bəla üz verdi. – Bu nə bəladır ki, . . dağlar və daşlar da quraqlıqdan od tutub yanır. C. M.. . . Kiçik bir xata böyük bəlalar törədər. M. İ.. // Məc. mənada. <İrakli:>… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yemək — f. 1. Qida qəbul etmək, ağızda çeynəyib udmaq. Xörək yemək. Meyvə yemək. – Yeyərsən qaz ətini, görərsən ləzzətini. (Ata. sözü). Xudayar bəy yeyib qarnı tox, . . arxayın və rahat uzanıb yatdı. C. M.. <Mirzağa> ata və anası ilə bir evdə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
girgələməx’ — (Zəngilan) incitmək, gözümçıxdıya salmaq. – Onnan arvad saxlıyan olmaz, qızı yaman girgəli:r … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
gülgüləməx’ — (Füzuli) gözümçıxdıya salmaq, danlamaq. – O, getdiyi evdə onu çox gülgülüyürdülər … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
gürgələməx’ — (Cəbrayıl) gözümçıxdıya salmaq, bezikdirmək. – A:z, o da bacı qızıdı dayna, uşağı niyə gürgəliyirsəη … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
kənəfd — eləməx’: (Cəbrayıl) gözümçıxdıya salmaq … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
süsməx’ — (Şərur) gözümçıxdıya salmaq. – Məsələm, ögəy ana uşağı süsər … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
tortagöz — eləməğ: (Salyan) gözümçıxdıya salmaq. – Siz bı gədə: lap tortagöz eləmisüz … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
burunlamaq — f. 1. Burun ilə eşmək, dağıtmaq, vurmaq. Öküzlər otu burunlayıb dağıtdı. 2. məc. Təqib etmək, gözümçıxdıya salmaq, gözü götürməmək, sıxışdırmaq. Qız fındığı öz qiymətindən ucuz satdığı üçün köhnə alverçilər onu burunlamağa başladılar. M. S. O … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
can — is. <fars.> 1. Dini etiqada görə, ölümlə vücuddan ayrılan qeyri maddi varlıq; ruh. Hələ canı var. – Çıxmayan cana ümid var. (Məsəl). Südlə gələn canla çıxar. (Ata. sözü). Səni canan sanıram, çıx bədənimdən, ey can! F.. Kərəm deyər: Haqq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
